மதுரை மாவட்டத்தின் மேலூர் அருகேயுள்ள ஆட்டுக்குளம் என்ற சிறிய கிராமம். அமைதியான வயல்வெளிகளும், அழகிய குளங்களும் நிறைந்த அந்த ஊர், திடீரென ஒரு இருண்ட நிழலால் சூழப்பட்டது. அது ஒரு சாதாரண காலைப்பொழுது.
சூரியன் மெதுவாக உதயமாகி, கிராமத்தின் வீடுகளில் வழக்கமான அரவாரம் தொடங்கியிருந்தது. ஆனால், ஊரின் ஒதுக்குப்புறத்தில் உள்ள ஒரு வீட்டிலிருந்து வந்த கதறல் சத்தம், அனைவரையும் திகைக்க வைத்தது. அது ஒரு ஒற்றைப் பெண்மணியின் அழுகை – கிருஷ்ணவேணியின் அழுகை.

அவளது கண்ணீரும், ஒப்பாரியும் ஊர்மக்களை அந்த இடத்திற்கு இழுத்து வந்தது."என் பொண்ணு... என் சுவாதிகா எங்க போயிட்டா?" என்று கதறினாள் கிருஷ்ணவேணி. அவளது தங்கை மகள் என்று அவள் கூறியது, உண்மையில் அவளது சொந்த மகளான சுவாதிகா.
ஐந்து வயது நிரம்பிய அந்தப் பிஞ்சு, காலை 10 மணிக்கு வீட்டருகே விளையாடிக் கொண்டிருந்தபோது திடீரென காணாமல் போயிருந்தாள். செய்தி ஊரெங்கும் பரவியது. உறவினர்களும், அயலார்களும் ஒன்று சேர்ந்து ஊரை சல்லடை போட்டு தேடினர்.
வீடுகள், வயல்கள், குளங்கள் – எங்கும் தேடினர். இறுதியில், காவல் நிலையத்தில் புகார் அளித்தனர்.போலீசார் விரைந்து வந்தனர். வழக்கமான விசாரணை தொடங்கியது. "குழந்தையை கடைசியாக யார் பார்த்தீர்கள்?" என்ற கேள்விக்கு, கிருஷ்ணவேணியே பதிலளித்தாள். "நான் தான்... காலையில் விளையாடச் சொல்லி அனுப்பினேன்." போலீசார் அவளைத் துருவித் துருவி விசாரித்தனர். அவள் கூறிய தகவல்கள், பொய்யின் அடுக்குகளாக இருந்தன.
ஊர்மக்களும், போலீசாரும் அதிர்ச்சியடைந்தனர். உண்மை வெளியே வந்தது – பெற்ற தாயே தனது மகளை கொடூரமாக கொன்றிருந்தாள்!சுவாதிகாவின் தந்தை சத்யமூர்த்தி, துபாயில் வேலை பார்த்து வந்தார். வருடத்திற்கு ஒருமுறை மட்டுமே ஊர் திரும்புவார்.
அவரது இல்லத்தில், இரண்டு பெண் குழந்தைகள் – மூத்தவள் மற்றும் சுவாதிகா – தாயின் அரவணைப்பில் வளர்ந்து வந்தனர். ஆனால், கிருஷ்ணவேணியின் வாழ்க்கை இருட்டுப் பாதையில் சென்றது. அதே ஊரைச் சேர்ந்த அஷோக் மற்றும் ரஞ்சித் என்ற இரு இளைஞர்களுடன் அவளுக்கு கள்ளப்பழக்கம் ஏற்பட்டது.
கணவன் இல்லாத நேரங்களில், அவர்களை வீட்டிற்கே அழைத்து உல்லாசமாக இருந்தாள். குழந்தைகள் பள்ளியில் இருக்கும் போது, கட்டிலில் உடல் சுகம் தேடினாள்.அன்று, பள்ளி விடுமுறை என்பதை மறந்து, கள்ளக்காதலனை வீட்டிற்கு அழைத்திருந்தாள் கிருஷ்ணவேணி.

உடம்பில் ஆடை இல்லாமல், அவனுடன் உறவில் ஈடுபட்டிருந்தாள். அப்போது, வெளியே விளையாடிக் கொண்டிருந்த சுவாதிகா, தண்ணீர் குடிக்க வீட்டிற்கு வந்தாள். தனது தாயின் இந்தக் காட்சியைப் பார்த்து, அழுது கதறினாள். சுவாதிகா, ஒவ்வொரு இரவும் தந்தையுடன் போனில் பேசுவது வழக்கம்.
அன்று நடந்த அனைத்தையும், கிளிப்பிள்ளை போல ஒப்பித்து விடுவாள். இதை அறிந்த கிருஷ்ணவேணி, பயத்தில் திகைத்தாள். தனது ரகசியம் வெளியே வரக்கூடாது என்பதற்காக, பெற்ற மகளையே கொல்ல முடிவு செய்தாள்.கள்ளக்காதலனுடன் சேர்ந்து, சுவாதிகாவை ஊருக்கு வெளியே உள்ள ஒரு பழைய கிணற்றிற்கு அழைத்துச் சென்றாள்.
அந்தப் பிஞ்சை கிணற்றில் வீசினாள். துடித்து, துடித்து உயிர் போனது அந்தக் குழந்தை. பிறகு, ஊருக்குத் திரும்பி, "குழந்தை காணாமல் போய்விட்டது" என நாடகமாடினாள். போலீசாரின் விசாரணையில், உண்மை வெளியே வந்தது. அன்று இரவு, கிணற்றில் சடலம் மிதப்பதைக் கண்டனர்.
ஆனால், இருட்டும், புதர்களும் காரணமாக, அடுத்த நாள் காலையில் தான் மீட்க முடிந்தது. ஊர்மக்கள் இரவு முழுதும் அங்கேயே காத்திருந்தனர். சுவாதிகா – ஊரின் செல்லப்பிள்ளை. அவளது இழப்பு, அனைவரையும் உலுக்கியது.போலீசார் வழக்குப் பதிவு செய்து, கிருஷ்ணவேணி, அஷோக், ரஞ்சித் ஆகியோரை கைது செய்தனர்.
விசாரணை தொடர்கிறது. கள்ளக்காதலின் மோகம், ஒரு அப்பாவி உயிரைப் பலி கொண்டது. இந்தச் சம்பவம், கிராமத்தின் அமைதியை சிதைத்து, ஒரு எச்சரிக்கையாக நிற்கிறது. பெற்றோரின் பொறுப்பும், குடும்பத்தின் பாதுகாப்பும் எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை நினைவூட்டுகிறது.
Summary : In Madurai's Attukulam village, Krishnaveni executed her daughter Swathika by throwing her into a well to conceal her extramarital affairs with two local men, Ashok and Ranjith. Fearing the child would reveal the secret to her father in Dubai, she staged a disappearance. Police investigation uncovered the truth, leading to the arrest of Krishnaveni and her lovers.

