மதுரை, குச்சம்பட்டி கிராமத்தில் அமைதியாக ஒடிக்கொண்டிருந்த வாழ்க்கையில், ஒரு துயரமான நாள் திடீரென எல்லாவற்றையும் தலைகீழாக மாற்றியது. ஆனந்தஜோதி, நான்கு வயது மகன் ஜீவாவுடன் சாதாரணமாக வாழ்ந்து வந்தவள்.
அவளுடைய கணவன் ராம்குமார், கொத்தனார் வேலைக்குச் சென்று குடும்பத்தைக் காப்பாற்றி வந்தான். ஆனால், அந்த சாதாரண வாழ்க்கையின் பின்னால் ஒரு இருண்ட ரகசியம் ஒளிந்திருந்தது.ஒரு மாலைப்பொழுது, ஆனந்தஜோதி தன் மகன் ஜீவாவைத் தூக்கிக்கொண்டு, "விஷப்பூச்சி கடிச்சிருச்சு!" என்று கதறியபடி மருத்துவமனைக்கு ஓடி வந்தாள்.
அவளுடைய அழுகையும் பதற்றமும் மருத்துவமனையையே பரபரப்பாக்கியது. மருத்துவர்கள் உடனடியாக ஜீவாவைப் பரிசோதித்தனர். ஆனால், அவர்களுக்கு அதிர்ச்சி மட்டுமே மிஞ்சியது. "இந்தக் குழந்தை ஏற்கனவே இறந்துவிட்டது," என்று மருத்துவர் கூறியபோது, ஆனந்தஜோதி தரையில் சரிந்து, "எனக்கு ஒரே பிள்ளை... அவனையும் இழந்துவிட்டேனே!" என்று கதறினாள்.
சற்று நேரத்தில், வேலை முடிந்து அவசரமாக மருத்துவமனைக்கு வந்த ராம்குமார், மனைவியைத் தேற்ற முயன்றான். "விதி இப்படி எழுதியிருக்கு, மனசைத் தேத்திக்கோ," என்று அவளை ஆறுதல்படுத்தினான். ஆனால், மருத்துவர்களுக்கு ஒரு சந்தேகம் தோன்றியது.
ஜீவாவின் உடலில் விஷப்பூச்சி கடித்ததற்கான எந்த அறிகுறியும் இல்லை. "இதில் ஏதோ மர்மம் இருக்கிறது. போலீஸுக்கு தகவல் கொடுப்பது நல்லது," என்று அவர்கள் ராம்குமாரிடம் கூறினர்.ஆனந்தஜோதி இதற்கு மறுப்பு தெரிவித்தாள். "போலீஸ் விசாரணை வேண்டாம். என் பிள்ளையை இழந்தது போதும், இனி வழக்கு இழுத்து உடலைக்கூட தரமாட்டார்கள்," என்று அழுது புலம்பினாள்.
ஆனால், ராம்குமார் மருத்துவர்களின் பேச்சில் உண்மை இருப்பதாக நம்பினான். "என் மகன் இறப்பில் ஏதோ மர்மம் இருக்கு," என்று உறுதியாக வி.சத்திரப்பட்டி காவல் நிலையத்தில் புகார் அளித்தான்.ஆனந்தஜோதி இதற்கு கடும் எதிர்ப்பு தெரிவித்தாள். "நான்தான் பிள்ளையைப் பெத்தவள். புகார் கொடுக்க வேண்டாம்னு சொல்றேன். ஏன் மீறுறீங்க?" என்று மருத்துவமனையில் கணவனுடன் சண்டையிட்டாள்.
அவளுடைய இந்த எதிர்ப்பு போலீஸாரின் சந்தேகத்தை அவள்மீது திருப்பியது.விசாரணை தொடங்கியது. ஆனந்தஜோதி, போலீஸாரின் கேள்விகளுக்கு உருப்படியாக பதிலளிக்கவில்லை. "எத்தனை மணிக்கு குழந்தை மயங்கி விழுந்தது?" என்ற கேள்விக்கு, மருத்துவமனைக்கு வந்த நேரத்தைச் சொல்லி உளறினாள்.
போலீஸ் தங்களுடைய பாணியில் விசாரணையை மேற்கொண்டபோது, பயங்கரமான உண்மை வெளிவந்தது.ஆனந்தஜோதிக்கும் பக்கத்து வீட்டுக்காரரான மருதபாண்டிக்கும் தகாத உறவு இருந்தது. அவனது அடிக்கடி வருகைகள், பக்கத்து வீட்டு வசதியால் சாத்தியமாகியிருந்தன.
ஒருநாள், ஆனந்தஜோதியும் மருதபாண்டியும் ஒன்றாக இருக்கும்போது, தாய் ஆனந்த ஜோதி உடம்பில் பொட்டுத்துணி இல்லாமல் மருதபாண்டியுடன் உல்லாசமாக இருந்துள்ளார். அவசரத்தில் படுக்கை அறையின் கதவை அடைக்க மறந்து கள்ளக்காதலனுக்கு தன்னை விருந்தாக்கி கொண்டிருந்தாள்.
எதேர்ச்சையாக அந்த அறைக்கு வந்த மகன் ஜீவா, அம்மாவை அந்த கோலத்தில் பார்த்து விட்டு செய்வதறியாமல், என்ன நடக்கிறது என தெரியாமல். அவர்களைப் பார்த்துவிட்டு அழுதிருக்கிறான். ஆத்திரமடைந்த ஆனந்தஜோதி, அப்படியே எழுந்து வந்து மகனை அசிங்கமான வார்த்தைகளால் திட்டி, வாயைப் பொத்தி, கழுத்தை நெறித்திருக்கிறாள். மயங்கி கீழே விழுந்த சிறுவனை பரிசோதித்த ஆனந்த ஜோதி மகன் இறந்து விட்டதை கண்டு அதிர்ந்து போயுள்ளார்.
பின்னர், மருதபாண்டியை "நீ சத்தமில்லாமல் வீட்டை விட்டு போ, மற்றதை நான் பார்த்துக்கிறேன்," என்று அனுப்பிவிட்டு, இறந்த மகனைத் தூக்கிக்கொண்டு மருத்துவமனையில் நாடகமாடினாள்.மருத்துவர்களின் பரிசோதனையில் உண்மை வெளிச்சத்துக்கு வந்தது.
ஆனந்தஜோதியும் மருதபாண்டியும் கைது செய்யப்பட்டனர். மதுரை நீதிமன்றத்தில் வழக்கு நடந்தது. ஆனந்தஜோதியின் குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டு, அவளுக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால், மருதபாண்டி வழக்கிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டான், ஏனெனில் அவனுக்கு நேரடியாகக் கொலையில் பங்கு இருப்பதற்கு போதுமான ஆதாரங்கள் இல்லை.
நான்கு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு ஆனந்தஜோதியின் மீது நீதியின் கரத்தை வீசியது. ஆனால், ஒரு தாயின் மனதில் மறைந்திருந்த இருள், ஒரு குடும்பத்தையே உடைத்து, சிறுவன் ஜீவாவின் அப்பாவி உயிரைப் பறித்தது. இந்த சம்பவம், குச்சம்பட்டி கிராமத்தில் என்றென்றும் ஒரு கறையாகவே நீடிக்கிறது.
Summary : In Madurai's Kuchampatti, Anandajothi claimed her son Jeeva was bitten by a venomous insect. Doctors found no bite marks, revealing Jeeva was strangled. Investigations exposed Anandajothi's affair with neighbor Maruthupandi. She killed Jeeva to silence him, receiving a life sentence, while Maruthupandi was acquitted.
