கேரளாவின் இருண்ட இரவு: ஒரு இரத்தம் தோய்ந்த துரோகம் கேரளாவின் பசுமையான காட்டுப்பகுதிகளால் சூழப்பட்ட ஒரு சிறிய கிராமம், பாலக்காடு மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள வடக்கரை. அங்கே வசித்து வந்தான் ராஜன், ஒரு சாதாரண விவசாயக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த இளைஞன்.
அவனது மனைவி லீலா, அழகான கேரளா பெண், வீட்டில் இருந்து கொண்டு குடும்பத்தை பார்த்துக் கொள்வாள். இருவருக்கும் திருமணமாகி மூன்று வருடங்கள் ஆகியிருந்தன. ராஜன், குடும்பத்தின் பொருளாதாரத்தை ஈடுகட்ட வேண்டி, அண்டை மாநிலமான கர்நாடகாவில் உள்ள பெங்களூரில் ஒரு தொழில்நுட்ப நிறுவனத்தில் வேலை பார்த்து வந்தான்.

வார இறுதிகளில் மட்டும் வீட்டுக்கு வந்து போவான், ஆனால் அவனது அன்பு லீலாவிடம் எப்போதும் அலைமோதும். ஒரு நாள், நிறுவனத்தில் ஏற்பட்ட திடீர் பிரச்சினைகள் காரணமாக – ஊழியர்கள் போராட்டம், நிதி நெருக்கடி – இரண்டு வாரங்களுக்கு நிறுவனம் இயங்காது என்று அறிவிக்கப்பட்டது.
ராஜன், இதை லீலாவிடம் சொல்லாமல், ஆச்சரியமாக வீட்டுக்கு திரும்ப முடிவு செய்தான். இரவு பேருந்தில் ஏறி, அதிகாலை வடக்கரை கிராமத்தை அடைந்தான். வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும், லீலா அதிர்ச்சியுடன் எழுந்தாள்.
"ராஜேட்டா, நீ எப்போ வந்தே? ஏன் சொல்லல?" என்று கேட்டாள், ஆனால் அவள் கண்களில் ஒரு விசித்திரமான பதற்றம் தெரிந்தது. ராஜன் அதை கவனிக்கவில்லை; அவன் அவளை அணைத்துக் கொண்டான், "உன்னை சர்ப்ரைஸ் பண்ணலாம்னு நினைச்சேன், லீலா."

மாலை நேரம், ராஜனின் நெருங்கிய நண்பர்கள் – கிராமத்து ஊர்காரர்களான மோகன் மற்றும் சீது – அவனை சந்தித்தனர். அவர்கள் முகத்தில் ஒரு அச்சம். "ராஜே, நாங்க சொல்றது உனக்கு பிடிக்காது, ஆனா சொல்லியே ஆகணும். உன் லீலாவோட நடத்தைல சந்தேகம் இருக்கு. அவ வேற யாரோடயோ தொடர்பு வச்சிருக்கா போல தெரியுது. யார்னு தெரியல, ஆனா கிராமத்துல பேச்சு அடிபடுது," என்று மோகன் தயங்கித் தயங்கி சொன்னான். சீது இணைத்தான், "நாங்க உன் நல்லதுக்காக சொல்றோம், ராஜே. கவனிச்சுக்கோ."
ராஜன் சிரித்தான், ஆனால் உள்ளுக்குள் ஒரு குத்தல். "போடா, அவ என் லீலா. அவ மேல எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு. உங்க பேச்சு வெறும் வதந்தி," என்று புறக்கணித்தான். அன்று இரவு, லீலாவுடன் அன்பாக இருந்தான். அவள் சமைத்த கேரளா சட்னி சாதம் சாப்பிட்டு, பழைய நினைவுகளை பகிர்ந்து கொண்டான்.
ஆனால், அவள் பதில்கள் வழக்கத்தை விட சுருக்கமாக இருந்தன. ராஜன் அதை தனது பயண களைப்பாக நினைத்தான். இரண்டு நாட்கள் கழித்து, அன்று மாலை மது அருந்திவிட்டு வீட்டுக்கு வந்த ராஜன் சாப்பிட்டு விட்டு படுத்து தூங்கினான். இரவு பதினொரு மணி. கேரளாவின் வடக்கரை கிராமத்தில் இரவு அமைதியானது, ஆனால் அன்று காற்றில் ஒரு பதற்றம். ராஜன் ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்தான்.
கணவர் போதையில் தூங்குறாரு, வரியா..? என்று தொலைபேசியில் யாருடனோ பேசினால். லீலா, சத்தம் போடாமல், பூனை போல எழுந்தாள். வீட்டு கதவை மெதுவாக திறந்த போது க்கிரீச் என்ற சத்தம், வெளியே சென்றாள்.
கதவு திறந்த சத்தம் கேட்டு திடீரென தூக்கம் கலைந்த ராஜன், படுக்கையில் லீலாவை தொட்டுப் பார்த்தான் – இல்லை! உள்ளுக்குள் ஒரு பயம். "இந்த நேரத்துல எங்க போறா?" என்று மனம் கேட்டது.

நண்பர்களின் வார்த்தைகள் நினைவுக்கு வந்தன. போதை குப்பென தெழிந்தது. அவன் எழுந்து, சன்னலில் இருந்து பார்த்தான். லீலா, வீட்டுக்கு பின்னால் உள்ள அடர்ந்த காட்டுப்பகுதியை நோக்கி, சத்தமில்லாமல் நடந்து செல்வதை கண்டான். அவன் இதயம் படபடத்தது. "இது உண்மையா? கடவுளே, இல்லைனு சொல்லு!" பயத்துடன், வீட்டில் இருந்த டார்ச் லைட்டை எடுத்துக் கொண்டு, அவளை பின்தொடர்ந்தான்.

இருட்டில், காட்டின் இலைகள் சலசலத்தன. ராஜனின் கால்கள் தடுமாறின, ஆனால் அவன் நிற்கவில்லை. காட்டின் ஆழத்தில், ஒரு பெரிய புதருக்கு நடுவே, ஒரு மெல்லிய ஒளி. அவன் அருகில் சென்றான், டார்ச்சை அணைத்து விட்டு, மறைந்து பார்த்தான்.

அங்கே, அவன் கண்கள் கண்ட காட்சி அவனை உலுக்கியது – லீலா, தனது கள்ளக்காதலன் ரமேஷுடன் (கிராமத்து இளைஞன், ராஜனின் அறிமுகமானவன்) உல்லாசமாக இருந்தாள்! மெதுவா.. மெதுவா.. என அவள் சிரித்த சிரிப்பு, அணைப்பு – எல்லாம் ராஜனின் உலகத்தை தகர்த்தது.

"ஏன் லீலா? நான் உனக்கு என்ன குறை?" என்று அவன் மனம் கதறியது. கோபம் கொந்தளித்தது. ராஜன், கையில் இருந்த அரிவாளை (வீட்டு வேலைக்காக வைத்திருந்தது) எடுத்தான். அவன் கத்தினான், "நீங்கள்!" அவர்கள் அதிர்ச்சியடைந்து எழுந்தனர். லீலா அலறினாள், "ராஜே, மன்னிச்சுக்கோ! தப்பு பண்ணிட்டேன்!" ரமேஷ் கெஞ்சினான், "அண்ணா, விட்டுடு! நாங்க தப்பு..." ஆனால் ராஜனின் கோபம் அணையவில்லை.

அவன் சரமாரியாக தாக்கினான் – அரிவாள் வீச்சுகள், இரத்தம் சொட்டியது. இருவரும் தரையில் விழுந்து, உயிர் போராடினர். "உங்களை விட மாட்டேன்!" என்று கத்தியபடி, அவன் தாக்குதலை தொடர்ந்தான். சில நிமிடங்களில், இருவரும் உயிரிழந்தனர். காட்டில் இரத்த வாசனை பரவியது. ராஜன், இரத்தம் தோய்ந்த உடலுடன், அமைதியாக வீட்டுக்கு திரும்பினான்.
அவன் மனம் உடைந்திருந்தது – அன்பு, துரோகம், கோபம் எல்லாம் கலந்து. சில மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு, அவன் அருகிலுள்ள பாலக்காடு காவல் நிலையத்துக்கு சென்று சரணடைந்தான். "நான் கொலை செஞ்சேன். என் மனைவியும் அவ காதலனும்... காட்டுல சடலங்கள் இருக்கு," என்று கூறினான், கண்களில் கண்ணீர்.

காவல்துறையினர் அதிர்ச்சியடைந்தனர். உடனடியாக காட்டுப்பகுதிக்கு சென்று, லீலா மற்றும் ரமேஷின் சடலங்களை மீட்டனர். பிரேத பரிசோதனைக்கு அனுப்பி வைத்தனர். ராஜனை விசாரித்தனர் – அவன் அழுதபடி எல்லாவற்றையும் ஒப்புக்கொண்டான்.
"அவ துரோகம் செஞ்சா... நான் தாங்கல," என்றான். காவலர்கள் அவனை சிறையில் அடைத்தனர். கிராமம் முழுவதும் அதிர்ச்சி – வடக்கரையின் அமைதியான இரவுகள் இனி இருண்டவையாக மாறின.
இந்த சம்பவம், கேரளாவின் பாரம்பரிய குடும்பங்களில் ஊடுருவிய நவீன துரோகங்களின் சாட்சி. ராஜனின் வாழ்க்கை சிதைந்தது, ஆனால் அவன் கோபம் ஒரு கேள்வியை எழுப்பியது: அன்பு எங்கே முடிகிறது, பழி எங்கே தொடங்குகிறது?
Summary in English : In Kerala’s Vadakkarai village, Rajan returns unexpectedly from Karnataka work and hears rumors of his wife Leela’s affair. Suspicious, he follows her to the forest one night, discovers her with lover Ramesh, and in rage, kills them both with a sickle. He surrenders to police, who recover the bodies.


