2007 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி மாதம், இந்தியாவைச் சேர்ந்த வெங்கட பிரசாத் மற்றும் அவரது மனைவி லதா புனூரு, மென்பொருள் பொறியாளர்களாக, பெரும் கனவுகளுடனும் நம்பிக்கையுடனும் அமெரிக்காவுக்கு பயணித்தனர். பென்சில்வேனியாவில் உள்ள அமைதியான குஷியான் நகரத்தில் ஒரு அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் தங்கள் வாழ்க்கையைத் தொடங்கினர்.
புதிய உலகில் காலடி எடுத்து வைத்த அவர்களுக்கு, இங்கு பல வாய்ப்புகள் காத்திருக்கின்றன, வசதியான வாழ்க்கை கட்டமைக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கை இருந்தது.

அவர்களது குடியிருப்பில் மற்ற இந்தியக் குடும்பங்களும் வசித்ததால், உணவு பரிமாற்றம், கதைகள், ஒன்றாக வெளியே செல்வது என அவர்கள் விரைவில் நட்பு வட்டத்தை உருவாக்கினர்.
2008 ஜனவரியில் அவர்களுக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்தது—சான்வி. இந்தக் குழந்தை அவர்களது வாழ்க்கையை மேலும் மகிழ்ச்சியாக்கியது. ஆந்திராவில் உள்ள வெங்கட பிரசாத்தின் பெற்றோர், தங்கள் பேத்தி சான்வியை நேரில் பார்க்க ஆவலுடன் காத்திருந்தனர்.
வெங்கட பிரசாத் மற்றும் லதா, சான்வியை இந்தியாவுக்கு அழைத்து வந்து தாத்தா-பாட்டிக்கு காட்டியபோது, அவர்களது கண்கள் மகிழ்ச்சியில் குளமாகின. பாட்டி சத்தியவதி, “என்னால் பேத்தியை விட்டு பிரிந்திருக்க முடியாது,” என்று உணர்ச்சிவசப்பட்டு கூறினார்.
இந்தப் பேச்சை வெங்கட பிரசாத் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை, ஆனால் அது அவர்களது வாழ்க்கையை மாற்றப்போகும் ஒரு பயங்கர நிகழ்வின் முன்னறிவிப்பாக இருந்தது.

வேலைப்பளு காரணமாக சான்வியை பராமரிக்க உதவி தேவைப்பட்டதால், வெங்கட பிரசாத் மற்றும் லதா, சத்தியவதியை அமெரிக்காவுக்கு அழைத்து வந்தனர். அவர் வந்ததும், குழந்தையை அன்புடன் கவனித்து, இந்திய உணவுகளை சமைத்து, குடும்பத்தின் வாழ்க்கையை எளிதாக்கினார். 2009 ஜனவரியில் சான்வியின் முதல் பிறந்தநாள் வந்தது.
அந்த நாளை சிறப்பாகக் கொண்டாட, குடியிருப்பில் உள்ள அனைவரையும் அழைத்து ஒரு எளிய பிறந்தநாள் விழாவை நடத்தினர். ஆனால், இந்த மகிழ்ச்சியான தருணத்தில் ஒரு கொடூர சம்பவத்தின் தொடக்கம் மறைந்திருந்தது.விழாவில் கலந்துகொண்டவர்களில் ரகுநந்தனும் ஒருவர்.
ஆந்திராவைச் சேர்ந்த இவர், வெங்கட பிரசாத் குடும்பத்தின் நெருங்கிய நண்பராக இருந்தார். அவர்களுடன் உணவு பகிர்ந்து, கதைகள் பேசி, குடும்ப நண்பராக அவர்கள் நம்பிக்கையைப் பெற்றிருந்தார். ஆனால், அவரது மனதில் ஒரு இருண்ட திட்டம் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது.

சில நாட்களுக்குப் பிறகு, சத்தியவதியின் கணவர் வேலை நிமித்தம் இந்தியாவுக்குத் திரும்பினார். வாழ்க்கை வழக்கம்போல நகர்ந்தது. ஒரு நாள், வேலையிலிருந்து வீடு திரும்பிய வெங்கட பிரசாதும் லதாவும், வீட்டில் வினோதமான அமைதியை உணர்ந்தனர்.
சான்வியின் சிரிப்போ, சத்தியவதியின் பேச்சோ இல்லை. பதற்றத்துடன் வீட்டுக்குள் நுழைந்தவர்களுக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. சமையலறையில் சத்தியவதி மயங்கி கிடந்தார், அவரது கழுத்து அறுக்கப்பட்டு, உடை முழுவதும் ரத்தமாக இருந்தது.
சான்வியைத் தேடினர், ஆனால் அவள் எங்கும் இல்லை. உடனடியாக காவல்துறையை அழைத்தனர்.காவல்துறை வீட்டை முழுமையாக சோதனையிட்டது, ஆனால் சான்வி அல்லது குற்றவாளி பற்றிய எந்தத் தடயமும் கிடைக்கவில்லை.

அப்போது, ஒரு மிரட்டல் கடிதம் கிடைத்தது. “சிவா” என்று வெங்கட பிரசாத்தை அழைத்த அந்தக் கடிதம், 50,000 டாலர்கள் கோரியது. காவல்துறையிடம் தகவல் தெரிவித்தால், சான்வி துண்டு துண்டாக வெட்டப்படுவாள் என்று மிரட்டியது.
லதா தனியாக பணத்துடன் ஒரு விளையாட்டு வளாகத்துக்கு வரவேண்டும் என்று கூறியது. பயத்துடன், லதா அங்கு சென்று நின்றார், ஆனால் இரவு 10 மணி ஆன பிறகும் யாரும் வரவில்லை.நாட்கள் கடந்தன. காவல்துறை தேடுதலைத் தீவிரப்படுத்தியது. இந்திய சமூகம், இந்தியாவிலும் அமெரிக்காவிலும், சான்வியின் பாதுகாப்புக்காக பிரார்த்தனை செய்தது. 50,000 டாலர்கள் பரிசாக அறிவிக்கப்பட்டது.
ஆனால், ஒரு முக்கியமான கேள்வி வழக்கை திருப்பிப் போட்டது: கடிதத்தில் “சிவா” என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது, இது வெங்கட பிரசாத்துக்கு மிக நெருக்கமானவர்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்த பெயர். இதனால், விசாரணை அவரது நெருங்கிய வட்டத்தை நோக்கி திரும்பியது.
அதேநேரம், குடியிருப்பின் உடற்பயிற்சி கூடத்தில் ஒரு நீல பை கண்டெடுக்கப்பட்டது. காவல்துறை அதை ஆய்வு செய்தபோது, உள்ளே சான்வியின் உயிரற்ற உடல் இருந்தது. அவள் மூச்சுத் திணறி இறந்து, உடல் உறைந்த நிலையில் இருந்தது.
வெங்கட பிரசாத் மற்றும் லதா, ஏற்கனவே சத்தியவதியின் மரணத்தால் நொறுங்கியிருந்தவர்கள், இந்த செய்தியால் முற்றிலும் உடைந்தனர்.காவல்துறை CCTV காட்சிகளை ஆய்வு செய்து, ஒரு நபர் நீல பையுடன் செல்வதைப் பார்த்தது. அந்த நபர் ரகுநந்தன் என்று வெங்கட பிரசாத் உறுதிப்படுத்தினார்.
கைது செய்யப்பட்ட ரகுநந்தன், முதலில் மறுத்தாலும், ஆதாரங்களின் முன் உடைந்து, உண்மையை ஒப்புக்கொண்டார்.ரகுநந்தன், அமெரிக்காவில் செல்வத்தை அடைய வந்தவர், சூதாட்டத்தில் தோல்வியடைந்து கடனில் மூழ்கினார்.
தனது கர்ப்பிணி மனைவியிடமிருந்து இதை மறைத்து, நிதி நெருக்கடியைத் தீர்க்க ஒரு கொடூர திட்டம் தீட்டினார். சான்வியின் பிறந்தநாள் விழாவில், சத்தியவதியின் தங்க நகைகளைப் பார்த்து, அவற்றைத் திருட முடிவு செய்தார்.
வெங்கட பிரசாத் மற்றும் லதா வேலைக்குச் சென்றபோது, அவர் அவர்களது வீட்டுக்கு சென்று, சத்தியவதியை மிரட்டி நகைகளைக் கேட்டார். அவர் மறுத்தபோது, கோபத்தில் அவரைக் கொலை செய்தார்.

சான்வியின் அழுகை அவரை பதற்றப்படுத்த, அவளை மூச்சுத் திணறச் செய்து, உடலை ஒரு பையில் வைத்து உடற்பயிற்சி கூடத்தில் விட்டு விட்டு தப்பினார்.இந்த ஒப்புதல் இந்திய சமூகத்தையும் அமெரிக்காவையும் அதிர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கியது.
2012 இல், ரகுநந்தனுக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டது, இது ஒரு இந்தியருக்கு அமெரிக்காவில் அரிதான தீர்ப்பு. அவர் இன்னும் மரண தண்டனைக்காக காத்திருக்கிறார், மேல்முறையீடுகள் நிலுவையில் உள்ளன.
ஒரு அழகான குடும்பம், அன்பான கணவன்-மனைவி, அவர்களது குழந்தை ஆகியோரின் மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கை, நம்பிக்கையால் வரவேற்கப்பட்ட ஒரு நண்பனின் பேராசையால் நாசமாகியது. இந்த சம்பவம், நட்பின் முகமூடியில் தீமை மறைந்திருக்கலாம் என்ற பயத்தை, இந்தியாவிலும் உலகெங்கிலும் உள்ள சமூகங்களுக்கு உணர்த்தியது.
Summary : Venkata Prasad and Latha’s dream life in Pennsylvania turns tragic when their daughter Sanvi is kidnapped and murdered, along with Latha’s mother, by their trusted friend Raghunandan. Driven by gambling debts, he orchestrates a deadly robbery, leading to his arrest and death sentence, shaking the Indian community.

